یک سال از زمان ورود من به دانشگاه گذشت و تا چند روز اینده مجددا به تبریز برمیگردم تا سال تحصیلی جدیدی را شروع کنم.
در این یک سال شاید به اندازه ده سال تغییر کردم ،چیز های جدیدی اموختم و البته سختی های زندگی را بیشتر چشیدم خودم هم میدانم که دیگر ان مهدی تمدن قبلی نیستم راه زندگیم کمی تغییر کرد و فهمیدم که چه قدر از زندگی عقب ماندم!در یادداشت قبلی بیشتر در این موضوع توضیح دادم پیشنهاد میکنم یادداشت قبلی را نیز مطالعه کنید به خصوص اگر در سنین نوجوانی هستید.
سال قبل برای اولین بار زندگی دور از خانواده را تجربه کردم در این مدت واقعیت های جامعه و زندگی را بهتر درک کردم همچنین دوستان خوبی پیدا کردم که امیدوارم حتی اگر بعد ها از هم دور باشیم ، همدیگر را فراموش نکنیم. روز های اولی که وارد دانشگاه شده بودم برایم خیلی سخت گذشت زیرا لازم بود سبک زندیگم را کمی تغییر بدهم و بیشتر روی پای خودم بایستم.
منظورم از تغییر در سبک زندگی فقط اخلاق و خوردن و خوابیدن نیست! در کار هم تغییرات فراوانی داشتم و تلاشم را برای اهداف جدیدم بیشتر کردم شاید بتوانم بگویم در این یک سال انچه برای پیشرفت در همه حوزه ها در سال های بعدی نیاز دارم را اماده کردم و به نظرم بهترین اقدامم در سال قبل همین بود! شاید به موفقیت های قابل قبولی دست نیافتم اما فکر میکنم به اندازه ای اماده شدم که بتوانم در سال پیش رو جهشی در زندگی خودم ایجاد کنم. به عبارتی شاید بتوان گفت سال پیش رو نقطه عطف من برای پیشرفت در زندگی است و سال گذشته پدید اورنده ی این نقطه ی عطف!
در سالی که گذشت خیلی از مسایل برای من مهم تر و جذاب تر شدند که به نظرم مهم ترین ان ها “تلاش برای پیشرفت و ایجاد تغییر در زندگی” و “قدم برداشتن در راه کمک به پیشرفت دیگران در زندگی” می باشند. قبل از ان موارد یاد شده برایم کمی کم اهمیت بود به خصوص این که هنوز به این نتیجه نرسیده بودم که تلاش برای موفقیت دیگران یکی از مهم ترین عوامل موفقیت در همه ابعاد زندگی است حداقل درمورد تاثیر ان در بهبود شرایط علمی و کسب و کار خودم شک داشتم! اما امروز با اطمینان کامل میگویم کمک به دیگران در پیشرفت و تغییر در زندگی بیش از انچه به دیگران کمک میکند ،به خود شخص کمک میکند و به نظرم این جزء بهترین درس هایی است که از یک سال دانشجویی و زندگی دور از خانواده گرفتم و این را ثمره ی تمام سختی هایی که در سال گذشته تحمل کردم میدانم.
براساس برنامه ریزی که دارم امیدوارم اولین نشانه های پیشرفتم را در چهل روز اینده ببینم و در مورد ان نیز برایتان بنویسم.
از این که وقتان را به من دادید و این یادداشت را مطالعه کردید ممنونم و برایتان ارزوی موفقیت میکنم.
تا یادداشت بعدی بدرود!